Ambulatoryjne Opieka Specjalistyczna
Ubezpieczony ma prawo wyboru lekarza specjalisty spośród tych, którzy zawarli umowy z Narodowym Funduszem Zdrowia. O wskazanie specjalisty ubezpieczony może się zwrócić do lekarza podstawowej opieki zdrowotnej / lekarza rodzinnego.
Kiedy skierowanie nie jest potrzebne?
Skierowanie od lekarza POZ / lekarza rodzinnego nie jest potrzebne w wypadku, gdy pacjent chce się udać do:
- ginekologa i położnika,
- stomatologa,
- dermatologa,
- wenerologa,
- onkologa,
- okulisty,
- psychiatry,
- poradni dla osób chorych na gruźlicę,
- poradni dla osób zakażonych wirusem HIV,
- poradni dla osób uzależnionych od alkoholu, środków odurzających i substancji psychoaktywnych - w zakresie lecznictwa odwykowego.
Ponadto skierowanie do specjalisty nie jest wymagane:
- gdy pacjent jest inwalidą wojennym;
oraz w sytuacjach:
- zagrożenia życia,
- porodu,
- zatruć,
- urazów,
- wypadków,
- ze skierowaniem.
Zasady wystawiania skierowań
Skierowanie do specjalisty wystawia lekarz POZ / lekarz rodzinny lub lekarz specjalista z poradni specjalistycznej lub szpitala, który ma kontrakt z NFZ.
Porada specjalistyczna to wydanie przez specjalistę opinii o stanie zdrowia pacjenta oraz wskazanie dalszego toku leczenia na podstawie wykonanych badań diagnostycznych. Podczas pierwszej wizyty specjalista decyduje o tym, czy wystarczy jednorazowa konsultacja, czy też konieczne jest objęcie leczeniem stałym.
Jeśli wystarczy jednorazowa konsultacja, specjalista odsyła pacjenta z powrotem do lekarza POZ, który będzie kontynuował leczenie.
Jeżeli jednak w trakcie pierwszej porady okaże się, że trzeba kontynuować leczenie u specjalisty, nie ma potrzeby uzyskania ponownego skierowania od lekarza POZ. Od tej pory specjalista wyznacza terminy kolejnych wizyt kontrolnych, decyduje o niezbędnych badaniach, lekach i zabiegach. Lekarz specjalista co najmniej raz na 6 miesięcy informuje lekarza POZ do którego zadeklarowany jest pacjent o przebiegu leczenia.
Od momentu, gdy lekarz specjalista przejmuje leczenie, to on kieruje na potrzebne badania diagnostyczne, które są niezbędne w przebiegu dalszego leczenia. Lekarz specjalista nie odsyła pacjenta w celu wykonania badań do lekarza POZ/rodzinnego.
Lekarz specjalista może skierować pacjenta do innego specjalisty, nie ma wtedy konieczności kierowania pacjenta do POZ celem uzyskania skierowania lub wykonania badań. Kierujący lekarz specjalista wykonuje wszystkie niezbędne badania w celu potwierdzenia rozpoznania.
W wypadku, gdy ubezpieczony objęty jest leczeniem specjalistycznym i wymaga wykonania badań kontrolnych, skierowanie na te badania wydaje lekarz specjalista. Badania należy wykonywać w placówkach wskazanych przez lekarza kierującego. W przypadku badań współfinansowanych takich jak: angiografia, USG Doppler DUPLEX z kolorowym obrazowaniem przepływu, gastroskopia, rezonans magnetyczny, scyntygrafia narządowa (oprócz tarczycy), limfoscyntygrafia, tomografia komputerowa, urografia z kontrastem niejonowym, SPECT, scyntygrafia całego ciała (układ kostny) - ubezpieczony ma prawo wyboru świadczeniodawcy, u którego wykona w/w badania . Musi to być jednak świadczeniodawca posiadający umowę z MOW NFZ.
Ambulatoryjne lecznictwo specjalistyczne, przejmując pacjenta do stałego leczenia, ma obowiązek wykonania wszystkich zlecanych badań na swój koszt. Natomiast POZ, kierując pacjenta do leczenia specjalistycznego, ma obowiązek wykonać badania niezbędne w celu potwierdzenia wstępnego rozpoznania mieszczącego się w kompetencji lekarza POZ.
Skierowanie na leczenie specjalistyczne obejmuje całość świadczeń zdrowotnych związanych z leczeniem schorzenia, które było podstawą jego wystawienia. Skierowaniem jest również karta informacyjna z leczenia szpitalnego lub karta informacyjna z izby przyjęć, z odpowiednim wpisem określającym wskazanie do dalszego leczenia.
Rejestracja do poradni specjalistycznej możliwa jest na podstawie zgłoszenia osobistego, telefonicznego lub za pośrednictwem osób trzecich. Świadczeniodawca zobowiązany jest do wyznaczenia terminu przyjęcia. Zobowiązany jest również do prowadzenia listy osób oczekujących na udzielenie świadczenia.
Świadczeniodawca zobowiązany jest do podania do publicznej wiadomości informacji o godzinach i miejscu udzielania świadczeń oraz umieszczenia na zewnątrz budynku tablicy ze znakiem graficznym NFZ. Na tablicy informacyjnej wewnątrz budynku powinien natomiast zamieścić harmonogram pracy poradni, zasady rejestracji pacjentów, tryb składania skarg i wniosków oraz Kartę Praw Pacjenta.
Lekarz specjalista może skierować na leczenie szpitalne do zakładów opieki zdrowotnej, posiadających kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia na terenie całego kraju w wypadku, gdy cel leczenia nie może być osiągnięty w warunkach ambulatoryjnych.
Lekarz kierujący ubezpieczonego do szpitala zobowiązany jest do wykonania i dołączenia do skierowania wyników niezbędnych badań diagnostycznych w celu potwierdzenia wstępnego rozpoznania. W przypadku zakwalifikowania pacjenta do przyjęcia na oddział szpitalny , w tym także na leczenie operacyjne, wykonanie dalszych badań dodatkowych, wymaganych w określonym oddziale szpitalnym leży po stronie szpitala. Po zakończeniu leczenia szpitalnego, w wypadku stwierdzenia konieczności kontynuowania leczenia w ramach ambulatoryjnej opieki specjalistycznej, lekarz szpitala dokonujący wypisu wystawi skierowanie do lekarza specjalisty. Rolę skierowania może pełnić kopia karty informacyjnej, zawierająca adnotację co do rodzaju poradni specjalistycznej, do jakiej kieruje się pacjenta.
